Emily St. Aubert on yedi yaşında genç bir kadındı ve hayatını değiştirecek bir maceranın eşiğindeydi. Hasta babası Mösyö St. Aubert ile Pireneler boyunca bir yolculuğa çıkacaktı. Yaşlı adam, iyileşmek ve yeni deneyimler yaşamak için çok sevdikleri La Vallée malikanesinden ayrılma vaktinin geldiğine karar vermişti.La Vallée'den ayrılmak kolay değildi. Burası Emily'nin bildiği tek yuvası, çocukluğunun anıları ve ailesinin sıcaklığıyla doluydu. Malikaneyi, ailenin bir parçası haline gelmiş sadık hizmetkarları Theresa'ya emanet etmişlerdi.Yola koyulduklarında Pireneler devasa bir duvar gibi önlerinde beliriyor, zirveleri sis perdesinin ardında gizleniyordu. Dağ patikaları kıvrıla kıvrıla onları daha yükseklere ve el değmemiş doğanın derinliklerine götürüyordu. Mösyö St. Aubert, hastalığına rağmen Emily'ye hayatı öğretmek için her fırsatı değerlendiriyordu. Kayalık bir çıkıntıya tutunmuş minik bir kır çiçeğini ya da göz alabildiğine uzanan bir manzarayı göstererek Emily'yi her şeyi içine sindirmeye teşvik ediyordu. "Etrafındaki dünyaya bak Emily," derdi, sesi zayıf ama bilgelik doluydu.Ancak yolculukları sadece huzur dolu dağ manzaraları ve hayat derslerinden ibaret değildi. Bir akşam, güneş batarken ve gökyüzünü ateşli turuncular ve koyu morlarla boyarken, bir grup haydutla karşılaştılar. Bu adamlar sanki bir kabustan fırlamış gibiydi, karanlıkta kurt gözü gibi parlayan bakışlarıyla gölgelerin içinden çıkıvermişlerdi. Emily'nin yüreği ağzına geldi ve babasının koluna can havliyle yapıştı. Bir mucize eseri, ya da belki haydutlar o gün başlarına bela almak istemiyorlardı, Emily ve babasını rahat bıraktılar.Hava da bu maceraya ortak olmaya karar verdi ve elindeki her şeyi üzerlerine boşalttı. Bir gün öyle şiddetli bir fırtınaya yakalandılar ki, sanki dağlar onları silkelemeye çalışıyormuş gibi hissettiler. Rüzgar kudurmuş kurt sürüsü gibi uluyor, yağmur o kadar şiddetli yağıyordu ki tenlerine iğne batıyormuş gibi acıtıyordu. Önlerini zor seçiyor, el yordamıyla ilerliyorlardı.Tam da işler çığırından çıkmışken, geceyi atlatamayacaklarmış gibi görünürken, küçük bir hana rastladılar. Yağmur ve rüzgarla dolu bir denizin ortasında sıcak ve kuru bir ada bulmak gibiydi. Hancı, elleri bir ömür boyu çalışmaktan nasır tutmuş gibi görünen şefkatli bir kadın, Mösyö St. Aubert'e şöyle bir baktı ve onları içeri buyur etti. Emily geceyi, fırtınadan sonra durumu kötüleşen babasıyla ilgilenerek geçirdi. Alnına ıslak bezler koyup ateşini düşürmeye çalışırken, hayatın ne kadar kırılgan olabileceğini idrak etti.Ama her şey zorluk ve korku dolu anlardan ibaret değildi. Onları uzun zamandır görmedikleri akrabaları gibi karşılayan bir çoban ailesiyle tanıştılar. Mütevazı yemeklerini ve sıcacık evlerini Emily ve babasıyla paylaştılar ve bir süreliğine tüm kaygılar uçup gitti. Çocuklar etrafta koşturuyor, gülüp oynuyorlardı ve bu Emily'nin mutluluğun her zaman çok şeye sahip olmaktan gelmediğini anlamasını sağladı.Yolculukları ilerledikçe Emily değiştiğini hissediyordu. O ve babası her geçen gün daha da yakınlaşıyorlardı. Daha önce gözünden kaçan şeyleri fark etmeye başladı - güneş ışığının yaprakların arasından süzülüp yerde oluşturduğu desenler ya da bir dağ deresinin kayaların üzerinden akarken çıkardığı melodiler. Pireneler artık sadece bir yığın büyük kayadan ibaret değildi.Eski harabeleri ziyaret ettiler, yıkık dökük taşlar yüzyıllar önce yaşamış ve ölmüş insanların hikayelerini fısıldıyordu. Dağların arasına sıkışmış küçük köylerde, hayatları Emily'ninkinden çok farklı olan ama bu yorgun gezginlere hiç düşünmeden misafirperverlik gösteren insanlarla tanıştılar.Eve dönüş yoluna koyulduklarında Emily ne kadar olgunlaştığını fark etti. La Vallée'den ayrılan çekingen kız gitmiş, yerine haydutlarla yüzleşen, fırtınalara göğüs geren ve en çetin koşullarda bile güzelliği görebilen genç bir kadın gelmişti.Yolculuktan bitkin düştüğü her halinden belli olan ama gözlerinde hala o ışıltıyı taşıyan babasına bakarken, Emily içini bir sevgi ve minnettarlık dalgasının kapladığını hissetti. Tüm iniş çıkışlarıyla bu yolculuk onu hayatın bundan sonra karşısına çıkarabileceği her şeye hazırlamıştı.Ancak maceraları henüz sona ermemişti. Özellikle zorlu bir dağ patikasında ilerlerken Emily uzakta bir şey - ya da biri - fark etti. At sırtında yalnız bir figür onlara doğru yaklaşıyordu. Bu ıssız yerde, bu kim olabilirdi? Emily'nin kalbi merak ve endişeyle hızla çarpmaya başladı.