D'Artagnan, büyük hayalleri ve daha da büyük hırsları olan genç bir delikanlıydı. Henüz 18 yaşındayken, bu ateşli Gaskonyalı gözünü Paris'in göz kamaştırıcı cazibesine ve saygın Kral Silahşorları'na dikmişti. Böylesine büyük bir macera için tam donanımlı sayılmazdı ama elindekilerle yetiniyordu. Babasından kalma kılıcı yanında asılıydı, eskimiş görünse de hala işe yarayacak kadar keskindi. Cebinde, altın bileti sandığı bir şey taşıyordu - Silahşorların başı Mösyö de Tréville'e hitaben yazılmış bir tavsiye mektubu. Bir de bineği vardı - emekliliğine ramak kalmış gibi duran yaşlı sarı bir beygir.D'Artagnan atını Meung kasabasına sürerken, kendini maceraya atılmış bir şövalye gibi hissediyordu. Annecak bu görkemli girişi kısa süre sonra hüsranla sonuçlanacaktı. Gizemli bir adam, D'Artagnan'ın pek de etkileyici olmayan atını görünce kahkahalarla gülmeye başladı. Genç kahramanımızın öfkesi Gaskonya güneşinden bile yakıcıydı ve bu hakarete göz yummaya niyeti yoktu. Göz açıp kapayıncaya kadar yabancıyı düelloya davet etti. Fakat daha kılıcına davranamadan, adamın arkadaşları araya girdi.Nihayet kendine geldiğinde, başı davul çalınıyor gibi zonkluyordu. Ama bu, dertlerinin en küçüğüydü. Kıymetli tavsiye mektubu ortadan kaybolmuştu, baygınken çalınmıştı. Çölün ortasında pusulasını kaybetmek gibiydi. Annecak D'Artagnan pes edecek biri değildi. Aksine, bu talihsizlik içindeki ateşi daha da körükledi. Kendini toparladı, yaralı gururunu bir kenara bıraktı ve gözünü yeniden Paris'e çevirdi.Paris, küçük Gaskon köyüne kıyasla bambaşka bir dünyaydı. Sokaklar bir ses ve renk cümbüşüydü, sanki dev bir boya kutusu dökülmüş ve canlanmıştı. Ama D'Artagnan gözü hiçbir şey görmeden sokaklarda dolaşıyordu. Tek hedefi vardı: Mösyö de Tréville'in konağı.Tréville'le yüz yüze geldiğinde, D'Artagnan'ın Gaskon ruhu tüm ihtişamıyla ortaya çıktı. Aslan yürekli, pervasız ve bir o kadar da çekiciydi. Tréville bu toy delikanlıdan etkilenmeden edemedi. Kurda meydan okuyan bir köpek yavrusu gibiydi - ham yetenek ve cesaret doluydu. Annecak cazibesi ve ruhu onu Silahşörler saflarına katmaya yetmedi. Gerekli belgeler olmadan Tréville'in elleri bağlıydı.D'Artagnan Tréville'in evinden ayrılırken duyguları, fokurdayan bir Gaskon yahni tenceresi gibiydi. Hayal kırıklığı kaynıyordu ama altında hala umut közleri yanıyor, güçlü bir azim mayası oluşturuyordu.Orada, Paris'in kalabalık caddesinin ortasında, asla unutamayacağı bir yüz belirdi - Meung'lu adam. Yabancılar denizinde tanıdık bir sima görmek gibiydi ve D'Artagnan'ın gözleri bir anda ona kilitlendi. Düşünmeden, Paris'in kalabalık sokaklarında koşmaya başladı.D'Artagnan insan selinin içinden sıyrılıp geçerken, çarpışmalardan kıl payı kurtulurken ve engellerin üzerinden atlarken, bu çılgın kovalamacanın hayatını alt üst edeceğinden habersizdi. Sadece ona haksızlık yapan adamın peşinden koşmuyordu - kaderinin peşinden koşuyordu.Gözü hiçbir şey görmeden sokaklarda koşarken, bu pervasız takibin onu kaderiyle buluşturacağını bilmiyordu. Tek başına sürdürdüğü kovalamacada, hayatını sonsuza dek değiştirecek üç adamla karşılaşmak üzereydi.