Tom'un okuldan kaçma konusunda öyle özel bir yeteneği vardı ki, en sadık okul kaçağı memurunun bile yenilgiyle ellerini havaya kaldırmasına neden olurdu. Diğer çocuklar havasız sınıflarda sıkışıp kalırken, Tom dışarıda en iyi hayatını yaşıyordu.Polly Teyze, Tanrı onu korusun, Tom'un mücadele etmeden başıboş dolaşmasına izin verecek değildi. O çocuğu hizada tutmak için elindeki her şeyi denerdi. Bir gün elinde şalterle onu kovalarken, ertesi gün sanki yarın yokmuş gibi ev işlerine yüklenirdi. Ama Tom? O tereyağlı bir yılan balığından daha kurnazdı. O çocuk göz açıp kapayıncaya kadar konuşarak beladan kurtulurdu.Pazar okulu Tom'un baş düşmanıydı ve ondan kaçmanın yollarını biliyordu. Elini kurabiye kavanozuna sokmuş bir çocuktan daha fazla bahane bulurdu. Karın ağrıları, gizemli rahatsızlıklar, acil işler. Aklınıza ne gelirse, Tom hepsini denemişti. Ve zavallı Polly Teyze, çoğu zaman bu bahanelere kanardı.Tom'un suç ortağı Joe Harper, Tom'un hazırladığı her türlü çılgın plana dahil olmaya her zaman hazır bir ruh gibiydi. Bu ikisi hırsızlardan daha kalındı, her zaman planlar kuruyor ve yeni maceralar hayal ediyorlardı. Diğer tarafta ise Tom'un üvey kardeşi Sid vardı. Sid, boyanın kurumasını izlemek kadar heyecan vericiydi. Muhtemelen çorap çekmecesini renklerle kodlayan ve uykusunda "lütfen" ve "teşekkür ederim" diyen türden bir çocuktu.Tüm sorun çıkarmasına rağmen, Tom'da insanları kendine çeken bir şeyler vardı. Diğer çocukların onun etrafında olmak istemesine neden olan manyetik bir kişiliği vardı. İşlerin bu kadar kolay halledilmesini biraz kıskandıklarında bile, onun yörüngesine girmekten kendilerini alamıyorlardı.Oyun zamanı geldiğinde, Tom kendi ligindeydi. Bir Broadway prodüksiyonundan daha ayrıntılı oyunlar organize ederdi. Bir gün, eski çit kalaslarından yapılmış cılız bir sal üzerinde güçlü Mississippi'ye yelken açan kabadayı korsanlar olurlardı. Bir sonraki gün, tecrübeli suçluların tüm ciddiyetiyle hayali bankalara soygun planlayan cesur soyguncular olurlardı.Hayal gücü bir orman yangını gibiydi, etrafındaki herkese yayılıyor ve kendi merak ve heyecan duygularını ateşliyordu. Avladıkları hazineyi ya da savaştıkları kötü adamları o kadar canlı detaylarla anlatırdı ki diğer çocuklar neredeyse gözleriyle görebilirdi.Ama genç kahramanımız için her şey yolunda gitmiyordu. Tom'un maceraları onu sık sık sıcak sulara sürükledi ve hızlı düşünmesinin bile onu beladan kurtaramadığı zamanlar oldu. İşte o anlarda gerçek Tom'u, tüm o kabadayılığın altındaki savunmasız çocuğu bir anlığına görebiliyordunuz. Gözlerindeki o yaramaz pırıltı kaybolur, yerini bir belirsizlik titremesi alırdı.Tembel yaz günleri geçtikçe, Tom'un St. Petersburg'daki ünü neredeyse efsanevi boyutlara ulaştı. Yerel bir efsane haline geldi, yetişkinler onun maskaralıklarına gizlice gülümserken bile öfkeyle başlarını sallıyorlardı.O küçük Missouri kasabasında hayat devam ediyordu. Polly Teyze Tom'u hizada tutmak için bitmek bilmeyen mücadelesine devam ediyor, Sid sinir bozucu bir şekilde mükemmel olmaya devam ediyor ve Joe Harper bir sonraki büyük macera için hazır bekliyordu. Tom'a gelince?Ama ufukta fırtına bulutları toplanmaya başlamıştı. Polly Teyze'nin sabrı, Tom'un iyice yıpranmış ayakkabılarının tabanlarından daha fazla tükeniyordu. Hayal kırıklığı düdüklü tencere gibi kaynıyordu ve her şeyin taşması an meselesiydi.