Petersburg'da eski bir öğrenci olan Rodion Raskolnikov'un kafası sürekli tartışmalı fikirlerle doluydu.Bu, aklına gelen gelip geçici bir düşünce değildi. Zihninde sürekli çalan bir ezgi gibiydi. Üstelik Raskolnikov'un yaşam koşulları hiç de yardımcı olmuyordu. Ayakkabı kutusunu andıran küçücük bir odaya tıkılmıştı.Daha da kötüsü, Raskolnikov'un cebi delik, midesi boştu. Ev sahibesi Praskovya Pavlovna, kira borcu yüzünden peşini bırakmıyordu.Peki, bir adam çaresiz kaldığında ne yapar? Raskolnikov babasının gümüş saatini rehin vermeye karar verdi. Bu sıradan bir saat değildi - bir aile yadigarıydı, geçmişinin bir parçasıydı. Onu elden çıkarmak, bir yarayı kaşımak gibiydi; acı verici ama gerekliydi.İşte tam bu noktada işler değişiyor. Raskolnikov, Alyona'nın evinde saati için pazarlık yaparken, kulağına ilginç bir bilgi çalındı. Meğer yaşlı Alyona'nın parası pul olmuştu. Ne yapacağını bilemeyecek kadar çok parası vardı ama üvey kız kardeşi Lizaveta'ya it muamelesi yapıyordu. Raskolnikov'un kafasında bir şimşek çaktı, ama hayra alamet değildi.Raskolnikov birden Alyona'yı toplumun kanını emen kocaman bir sülük olarak görmeye başladı. Olağanüstü insanlar hakkındaki teorisi ve içinde bulunduğu çaresiz durum, dar bir sokakta iki sarhoş sürücünün çarpışması gibi buluştu. Göz açıp kapayıncaya kadar, Alyona'yı öldürmenin topluma bir hizmet olacağına kendini inandırmıştı.Ama Raskolnikov bu işi yarım yamalak yapacak biri değildi. Tam bir dedektif kesilmiş, her ayrıntıyı ince eleyip sık dokuyordu. Alyona'nın dairesine o kadar çok gidip gelmişti ki, her seferinde uydurma bir bahaneyle, neredeyse orayı ondan daha iyi tanır olmuştu.Hatta bir silah saklamak için ceketinin içine gizli bir cep dikecek kadar ileri gitti.Planlanan cinayet günü yaklaştıkça, Raskolnikov'un hali vakti yerinde değildi. Fakir ama çalışkan bir öğrenci olan arkadaşı Dmitri Prokofich Razumikhin bir şeylerin ters gittiğini sezdi. Razumikhin can dostu gibi arkadaşına yardım etmeye çalışıyordu.Raskolnikov'un etrafındaki hava o kadar gergindi ki bıçak gibi keskindi. Zihni bir gerekçeler ve şüpheler fırtınasıydı, her bir düşünce dalgalar gibi birbirine çarpıyordu.Kader günü yaklaştıkça, St. Petersburg onu kuşatmış gibiydi. Bir zamanlar akademik tutkularına ilham veren canlı sokaklar ve görkemli binalar şimdi çıkışsız bir labirent gibi geliyordu.Raskolnikov'un bir zamanlar entelektüel gurur kaynağı olan teorisi, onu içten dışa yiyen bir canavara dönüşmüştü. Bir zamanlar akademik tartışmalarında çok net olan doğru ve yanlış arasındaki çizgi, ahlaki bir belirsizlik girdabına dönüşmüştü.Planladığı suçun arifesinde gece çökerken, Raskolnikov daracık odasında yatıyor, gözlerini tavana dikmişti. Yapmak üzere olduğu şeyin ağırlığı, göğsüne çöken bir kaya gibiydi.Soru havada asılı kaldı, dile getirilmedi ama kulaklarında çınladı: Gerçekten bu sınırı aşacak kadar olağanüstü müydü? Şafak sökerken Raskolnikov önündeki 24 saatin bu soruya bir şekilde cevap vereceğini biliyordu.Güneşin ilk ışıkları kirli penceresinden süzüldüğünde Raskolnikov'un gözleri fal taşı gibi açıldı. Kalbi göğsünü delecek gibi atıyordu ve kendini yerinden fırlayacakmış gibi hissediyordu. Yapmak üzere olduğu şeyin ağırlığı üzerine çökmüş, nefes almasını bile zorlaştırmıştı. İşte buydu - her şeyi değiştirecek olan gün.