1632 yılında, İngiltere'nin tarihi kenti York'ta Robbienson Crusoe adında bir erkek çocuğu dünyaya geldi.Büyürken herkes ona Robbie diye seslenirdi. Hep biraz hayalperest bir çocuktu, biliyor musunuz? Babası her şeyin güvenli yoldan yapılmasından yanaydı ve oğlunun avukat olmasını isterken, Robbie'nin içindeki macera tutkusu bir türlü dinmek bilmiyordu. Yatak odasının penceresinden dışarıyı seyrederek saatler geçirir, zihni uzak diyarlara kanat açardı. Kafasında engin okyanuslarda yelken açıyor, keşfedilmemiş topraklara ayak basıyordu.Ya babası? Bu macera işine hiç sıcak bakmıyordu. Robbie'yi karşısına oturtur, onu korkutmaya çalışırdı. Oğlunun hayallerini söndürmeye çalışırcasına, gemi enkazları ve korsanlarla ilgili ürkütücü tablolar çizerdi. Doğrusu, adamın kendine göre haklı sebepleri vardı. Robbie'nin ağabeyi orduya katılmış ve bir daha geri dönememişti.Fakat Robbie'nin macera arzusu, dizginlenemeyen bir at gibiydi - babası onu ne kadar zaptetmeye çalışsa, o kadar özgürce koşmak istiyordu. Aklının bir köşesinde sürekli bir uğultu vardı ve günler geçtikçe bu ses daha da yükseliyordu.Derken 1 Eylül 1651 geldi çattı. Robbie on dokuz yaşına yeni basmıştı ve içinde bir şeyler koptu. Sanki yıllardır biriktirdiği hayaller aniden billurlaşmış, çılgınca bir cesarete dönüşmüştü. Bir not bile bırakmadan, gecenin bir yarısı evden sıvıştı.Ve işte oradaydı - London'ya giden bir gemi, hayallerine açılan bir kapı gibiydi. Robbie göz açıp kapayıncaya kadar kendini gemide buldu. Midesinde korku ve heyecan karışımı bir bulantıyla gemiye atladı. Gemi rıhtımdan uzaklaşırken, memleketinin giderek küçüldüğünü izledi.Tuzlu deniz havası etrafını sarmış, olasılık ve biraz da tehlike kokusu taşıyordu. Sanki rüzgar dünyanın tüm sırlarını kulağına fısıldıyordu. Diğer denizciler, yıpranmış tahtadan oyulmuş gibi görünen yüzleriyle sert bir gruptu. Robbie yumuşacık elleri ve kocaman gözleriyle aralarında sırıtıyordu ama umurunda değildi.Gece çöküp yıldızlar parlamaya başladığında Robbie güvertede sessiz bir köşe bulup yaptıklarını düşündü. Okyanus önünde uzanıyordu, karanlık ve esrarengiz, tıpkı geleceği gibi. Bir an için büyük bir hata yapıp yapmadığını sorguladı. Ama sonra, birdenbire gökyüzünde bir yıldız parladı.Robbie, London'ya yaptığı bu yolculuğun sadece bir başlangıç olduğunu bilmiyordu. Önündeki yol çetin geçecek, onu derinden sarsacak fırtınalar ve her şeyi sorgulamasına neden olacak yalnızlık anları yaşayacaktı. Ama tam o anda, gemi yıldızlarla bezeli bir gökyüzünün altında dalgaları yararak ilerlerken Robbie kendini hiç olmadığı kadar canlı hissetti.Güneş ufukta belirmeye başlayıp gökyüzünü bir ressamı kıskandıracak renklerle boyarken Robbie artık geri dönüş olmadığını anladı. Her zaman hayalini kurduğu maceracı olma yolundaydı. Önündeki yolculuk onu hayal bile edemeyeceği şekillerde sınayacaktı.Önünde neler olduğunu düşündükçe Robbie'nin kalbi heyecanla çarpıyordu. İlk gerçek yolculuğu an meselesiydi ve havadaki heyecanı neredeyse tadabiliyordu. Ama orada durup güneşin gökyüzünde yükselişini izlerken, zihninin bir köşesinde bir ses uyarı verdi. Ya babasının anlattığı korkunç hikayeler sadece masal değilse? Ya denizin onun için en çılgın hayallerinin ötesinde planları varsa.