Irene'nin hayatı, görkemli şatolar ve kraliyet görevleriyle dolu bir masal kitabından fırlamış gibiydi. Ancak bu masalsı görünüşün ardında, ona gölge gibi yapışan bir yalnızlık vardı. Günlerini şatonun içinde dolaşarak geçirir, minik ayak sesleri soğuk taş duvarlarda yankılanırdı.Şato, taştan ve sırlardan örülmüş koca bir labirentti. Irene parmaklarını duvarlarda gezdirirken, taşların sert dokusunu hissederdi. Bazen kulağını duvarlara dayar, çoktan göçüp gitmiş kral ve kraliçelerin fısıltılarını duyduğunu hayal ederdi.Dadısı Lootie, civcivini kollayan bir tavuk gibi hep peşindeydi. "Prenses, fazla uzaklaşma!"diye seslenirdi, sesi hem endişeli hem de sevgi doluydu. Lootie sadece bir dadı değil, Irene'nin bu koca ve ıssız yerdeki can yoldaşıydı.Şato çalışanları, kovanındaki arılar misali durmadan koşuşturuyordu. Irene'yi gördüklerinde eğilip selam verirlerdi ama aralarında görünmez bir duvar varmış gibiydi. Sanki prensesi camdan yapılmış, dokunulsa kırılacak bir eşya gibi görüyorlardı.Irene'nin babası kral, kendi evinde bir hayalet gibiydi. Sürekli önemli devlet işlerine gider, ardında sadece kısa kucaklaşmalar ve gelip geçici gülümsemeler bırakırdı. Irene çoğu zaman kendini kulesinin penceresinde, çenesini avuçlarına yaslamış, dağları seyrederken bulurdu. Dağlar, uyuklayan devler gibi yükselir, zirveleri sisle örtülürdü.Sessiz saatleri doldurmak için Irene, peri masallarına dalardı. En sevdiği pencere kenarındaki koltuğa kıvrılır, kucağında kocaman bir kitapla otururdu. Cesur prenseslerin ve heyecan verici maceraların hikayelerinde kaybolurdu. Hayalinde kılıç kuşanmış, ejderhalarla dövüşen bir kahramandı.Her akşam güneş batarken, gökyüzü pembe ve altın renklerine bürünürken, Irene içinde tuhaf bir kıpırtı hissederdi. Sanki dağlar ona sesleniyordu, en çılgın hayallerinin bile ötesinde heyecan verici şeyler vaat ediyordu.Şato, tüm görkemiyle bazen evden çok süslü bir kafes gibi gelirdi. Ama Irene, pırıl pırıl gözleri ve meraklı ruhuyla şatonun sırlarını çözmeye kararlıydı.Gece çöküp yıldızlar gökyüzünde dans etmeye başladığında, Prenses Irene uykuya daldı. Sıradan hayatının bambaşka bir hal almak üzere olduğundan habersizdi.Irene yatağında bir o yana bir bu yana dönerken, içindeki huzursuzluktan kurtulamıyordu. Sanki bir şey onu çağırıyor, alışılmış düzeninden kopmaya davet ediyordu. Yarının her şeyi değiştirecek bir macera getireceğini bilmiyordu.