Londra, 1537 yılında, tezatlarla dolu bir şehirdi.Şehrin Offal Court adlı sefil bir köşesinde, küçük Tom Johnty ilk nefesini aldı. Yoksulluk havada öyle yoğundu ki, neredeyse tadını alabilirdiniz. Bu mahallede umut, temiz bir sokak kadar nadirdi. Tom'un babası John Johnty tam bir baş belasıydı. Ailesine bakmaktansa içki şişesinin dibini görmeyi tercih ediyordu. Tom'un annesi, elinden geldiğince iyi kalpli olmaya çalışıyordu ama hayat onu yıpratmıştı.Öte yandan, şehrin diğer ucundaki görkemli Westminster Sarayı'nda başka bir erkek bebek dünyaya geliyordu. Bu küçük efendi, Kral VIII. Henry ve Jane Seymour'un oğlu Prens Edward Tudor'du. Tom anlamıyla altın beşikte doğmuştu! Gelişiyle ortalık birbirine girdi. Çanlar ölüleri uyandıracak gibi çalıyor, toplar sanki şehir kuşatma altındaymış gibi gümbürdüyordu.Yıllar geçtikçe, bu iki çocuk gece ve gündüz kadar farklı hayatlar sürdü. Offal Court'ta büyüyen Tom, kaldırım çatlağında filizlenmeye çalışan bir çiçek gibiydi. Ama ne var ki çocuğun bilgiye karşı müthiş bir açlığı vardı. Denize düşmüş sünger misali, eline geçen her bilgiyi emiyordu. Peder Andrew adında iyi yürekli bir rahiple dostluk kurdu ve ondan okuma yazma öğrendi. Tom, Peder Andrew'un öğrettiklerini dinlemek için her fırsatta evden kaçıyordu.Bu arada Prens Edward bolluk içinde yaşıyordu. Sayısız öğretmeni, hizmetkarları ve gözüne girmeye çalışan saray mensupları vardı. Dil, tarih ve bir ülkeyi yönetmek için gereken tüm incelikleri öğreniyordu. Ancak tüm bu şatafata rağmen Edward, zaman zaman kendini gökyüzünde yalnız bir bulut gibi hissediyordu.İlginç olan, bu çocukların birbirlerinden habersiz olmaları ama ikisinin de farklı bir hayat yaşama hayalleri kurmasıydı. Tom saraya uzaktan bakar, gözleri hayranlıktan fal taşı gibi açılırdı. O gösterişli kıyafetleri giymenin ve insanların önünde eğilmesinin nasıl bir şey olduğunu hayal ederdi. Uzakta parlayan bir serap gibiydi bu, hep ulaşamayacağı bir yerdeydi. Edward ise bazen, dünyayı umursamadan koşup oynamanın nasıl bir şey olduğunu düşlerdi.Büyüdükçe, hayatları arasındaki uçurum daha da derinleşti. Tom'un günleri babasının sarhoş öfkesinden kaçmak ve karnını doyurmak için çabalamakla geçiyordu. Her gün, ne zaman düşeceğini bilmediği bir ip üstünde yürümek gibiydi bu. Ama en karanlık anlarda bile Tom, can havliyle hayallerine sarılıyordu.Edward'ın hayatı dışarıdan bakıldığında kusursuz görünüyordu. Her şeyin en iyisine sahipti - krallara layık yemekler, bazı insanların evlerinden daha pahalı kıyafetler ve birçok bilim insanını kıskandıracak bir eğitim. Ancak gelecekteki sorumluluğun ağırlığı genç omuzlarına ağır bir taç gibi çökmüştü. Her ders, her etkileşim onu seçmediği bir role hazırlıyordu.Kaderin ikisi için de bir sürpriz hazırladığından habersizlerdi. Birbirinden çok farklı ama hoşnutsuzlukları açısından benzer olan yolları, dünyalarını alt üst edecek şekilde kesişmek üzereydi.Yıllar geçtikçe Tom, dik başlı bir tutam saçı olan uzun boylu bir delikanlı oldu. Offal Court'un ötesindeki dünyaya olan merakı giderek arttı. Güneşli bir öğleden sonra, görünmez bir güç tarafından çekilircesine, kendini saray kapılarının yakınında dolaşırken buldu.