Geppetto'nun yıpranmış elleri garip kütüğü kaldırırken titredi. Sanki ahşap sadece onun duyabileceği sırlar fısıldıyor, tuhaf doğasıyla onu içine çekiyordu. Bu kereste parçasında farklı, hatta özel bir şeyler hissediyordu.Çalışmaya başladığında çok tuhaf bir şey oldu. Ahşap, aletlerinin altında kıkırdamaya ve kıvranmaya başladı, tıpkı gıdıklanan bir çocuk gibi. Sanki içindeki kukla dışarı çıkmak için can atıyordu.Her ayrıntıya yüreğini koydu. Kafa, yıllarca akan suyun cilaladığı bir nehir taşı gibi yuvarlak ve pürüzsüz çıktı. Sonra burun geldi - oh oğlum, o burun büyüdü! Bıçağının her dikkatli darbesiyle daha da sivrildi. Oyduğu gözler ise bambaşkaydı - daha gözlerini kırpmadan yaramazlıkla parıldıyor gibiydiler.Geppetto tam işinin bittiğini düşünürken, masallardan fırlamış gibi bir şey oldu. Pinokyo'nun tahta uzuvları seğirmeye başladı ve siz daha "kutsal talaş" diyemeden kukla canlandı! Bu, kutudaki bir krikonun açılmasını izlemek gibiydi, sadece yüz kat daha şaşırtıcıydı.Kütüphanedeki bir fareden daha sessiz olan atölye birden üç halkalı bir sirke dönüştü. Pinokyo kahve içen bir sincap gibi oradan oraya koşturuyor, boya kaplarını deviriyor ve etrafa talaşlar saçıyordu.Geppetto'nun yaşadığı şok, sıcak bir yaz günündeki dondurma gibi hızla sevince dönüştü.Ama Geppetto'nun ebeveynlik gururu çok çabuk kırıldı. Pinokyo'nun isyankar çizgisi "bela" demenizden daha çabuk ortaya çıktı. Kukla çocuk Geppetto'nun nazik talimatlarını dinlemeyi reddetti.Geppetto daha bazı temel kurallar koymayı düşünemeden Pinokyo kaçmaya başladı. "Buraya geri dön!"diyebileceğinizden daha hızlı bir şekilde kapıdan çıktı ve köy sokaklarına girdi.Köydeki huzurlu öğleden sonra tam anlamıyla bir gösteriye dönüştü. İnsanların çeneleri sanki az önce uçan bir domuz görmüş gibi sağa sola düşüyordu. Kadınlar sepetlerini düşürüyor, erkekler cümlenin ortasında ne konuştuklarını unutuyor ve çocuklar sevinç çığlıkları atıyordu.Geppetto'nun kalbi kaçak bir trenden daha hızlı atıyordu. Pinokyo'nun peşinden koşmaya başladı, yaşlı bacakları piston gibi atıyordu.Pinokyo'yu yakalamak, panayırda yağlanmış bir domuzu yakalamaya çalışmak gibiydi. Geppetto ne zaman Pinokyo'yu köşeye sıkıştırdığını düşünse, zeki kukla kaçıyor, yaratıcısını yüzü kızarmış ve buhar makinesi gibi şişmiş bir halde bırakıyordu.Sonunda, bir maraton gibi gelen bir yolculuktan sonra, Geppetto tahta oğluna yetişmeyi başardı. Rahatlama ve hayal kırıklığı karışımı bir duyguyla Pinokyo'yu kollarının arasına aldı.Eve dönerlerken Geppetto'nun aklı planlarla doluydu. Pinokyo'yu doğru yetiştirmeye, ona iyi ile kötü arasındaki farkı öğretmeye ve görünüşünden çok daha fazlasıyla gerçek bir çocuk olmasına yardım etmeye kararlıydı.Atölyeye döndüğünde, günün heyecanı fırtına sonrası toz gibi dağılırken, Geppetto Pinokyo'ya merak ve endişe karışımı bir duyguyla baktı.Gece köyün üzerine çökerken, yıldızlar umutla parıldıyor, ahşap oymacısı ve olağanüstü eserinin önündeki büyülü yolculuğa işaret ediyor gibiydi. Ancak Geppetto asıl zorlukların daha yeni başladığını bilmiyordu. Pinokyo'ya olan sevgisini hiç hayal etmediği şekillerde sınayacak bir kararla yüzleşmek üzereydi.