Gertrude Coppard, altın tabakta doğmuş bir kızdı. Varlıklı bir aileden geliyordu; eğitim ve zarafet onlar için her şeyden önemliydi. Büyürken kitaplar, sanat ve entelektüel sohbetlerle çevrili bir dünyada yaşadı.Ama hayat insana neler getirir, bilinmez. Gertrude'un hayatı bir Noel partisinde değişti. Belki biraz punç içip havadan sudan konuşmak için gitmişti, ama kaderin başka planları vardı.Walter, doğanın ta kendisiydi sanki. Gertrude'u büyüleyen bir çekiciliği vardı. Nasırlı elleri, pırıl pırıl gözleri ve ortalığı inleten gülüşüyle tam bir doğa adamıydı. Gertrude, ateşe koşan pervane misali ona kapıldı.Aşkları masallardaki gibiydi. Gizli bakışlar, kalpte kelebekler. Gertrude ne olduğunu anlamadan nikah masasına oturmuştu bile. Sonsuza dek mutlu olacağı kişiyi, beyaz atlı prensini bulduğunu sanıyordu.Balayı bittiğinde, sanki Gertrude'un gözlerindeki perde kalkmıştı. Aşık olduğu o çekici, hayat dolu adam mı? Meğer karanlık bir yanı varmış. Walter eve içki kokan nefesiyle gelmeye, parasını meyhanede harcamaya başlamıştı.Güzel bir tablonun yavaş yavaş solup çatladığını görmek gibiydi. Gertrude kendini hayal kırıklığı denizinde boğuluyor gibi hissediyordu.Kavgaları artık günlük ekmek gibi olmuştu, her biri Gertrude'u bir öncekinden daha bitkin bırakıyordu. Hep aynı terane - Walter'ın içkisi, para sıkıntısı, hırs yokluğu. Gertrude ona yalvarıyordu; değişmesi, evlendiği adam olması için. Ama bu, suya yazı yazmak gibiydi.Ya maden topluluğu? Gertrude için hiç de kolay değildi. Kendini tavuk kümesinde tavus kuşu gibi hissediyordu, tam bir yabancı. Komşuları sanki başka bir dil konuşuyordu. Gertrude geride bıraktığı entelektüel sohbetleri ve zarif arkadaşlıkları özlüyordu.Gertrude tam da işler daha kötüye gidemez derken, midesine yumruk yemiş gibi oldu. Walter ona evin kendilerine ait olduğunu söylemişti, güvenli bir gelecek vaat etmişti. Ama hepsi yalanmış. Gerçek ortaya çıktı - kiracıymışlar, borç harç içinde yaşıyorlarmış.Evlilikleri dağılırken, Gertrude kendini bir türlü uyanamadığı bir kabusta buldu. Ve sonra, bardağı taşıran son damla geldi - hamile olduğunu öğrendi. Tam anlamıyla iki arada bir derede kalmıştı. İçinde büyüyen bu minik can onu Walter'a kopmaz bir bağla bağlamıştı.Gertrude'un günleri pişmanlık ve öfkeyle geçiyordu. Walter'ın kanepede sızmış, dünyadan habersiz horlamasını izliyordu. Bir zamanlar ruh eşi sandığı bu adam, şimdi en büyük hatasının canlı kanıtıydı.Karnını okşarken Gertrude bu çocuğa nasıl bir hayat verebileceğini düşünmekten kendini alamıyordu. Bir zamanlar kurduğu mutlu aile hayalleri artık hayal bile değildi.Cıvıl cıvıl, umut dolu Gertrude yok oluyordu; yerini hayal kırıklığıyla sertleşmiş, kaderine boyun eğmiş bir kadın alıyordu. Bir zamanlar pırıl pırıl görünen gelecek şimdi karanlık ve belirsizdi.Günler geçtikçe Gertrude içine kapandı. Saatlerce düşüncelere dalıyor, bu hale nasıl geldiğini sorguluyordu. Doğum yaklaştıkça yeni bir endişe sardı içini. Ya bu bebek, bu masum can, onu ve Walter'ı bir arada tutan tek şey olursa? Bir çocuk uğruna bu sevgisiz evliliği sürdürme fikri boğazını düğümlüyordu.