Araba büyük malikaneye yaklaşırken Fanny'nin kalbi küt küt atıyordu. Mansfield Park, heybetli bir dev gibi önünde yükseliyordu ve kendisini her zamankinden daha küçük hissediyordu. Dışarı adım attığında bacakları titredi, neredeyse düşecekti.Sir Thomas ve Lady Bertram onu karşılamak için oradaydı. Gülümsediler ama gözleri meraklıydı, sanki ilginç bir şeye bakıyorlarmış gibi. Çocukları da oradaydı, ne karmaşık bir gruptu. En büyükleri Tom, Fanny'yi umursamıyordu bile. Sıkılmış görünüyordu, başka yerde olmayı dilercesine. Maria ve Julia fısıldaşıp kıkırdıyor, Fanny'nin eski elbisesine yan gözle bakıyorlardı.Lady Bertram'ın kız kardeşi Bayan Norris de oradaydı. Fanny'yi buraya getirme planını o yapmıştı. Ortalıkta koşturuyor, Fanny'nin görünüşüyle ilgileniyor ve ne kadar cömert olduğunu anlatıp duruyordu. Ama sözleri bal içinde zehir gibiydi.Fanny Mansfield Park'a girdiğinde, bambaşka bir dünyaya adım atmış gibiydi. Yerler ayna gibi parlıyordu ve her yerde yıldızlar gibi ışıldayan avizeler vardı. Mobilyalar o kadar süslüydü ki, Fanny yanlarında nefes almaya korkuyordu. Eski evinin balık ve tuz kokusundan eser yoktu. Burada her şey çiçek ve parfüm kokuyordu.Günler geçtikçe Fanny ayakta durmakta zorlanıyordu. Bu yeni hayat, anlamadığı bir dilde yazılmış kitap gibiydi. Akşam yemeği tam bir kabustu. O kadar çok çatal kaşık vardı ki, hangisini kullanacağını bilemiyordu. Yanlış olanı alıyor, Maria ile Julia da gizli bir şaka paylaşırcasına sırıtıyorlardı. Evde yolunu bulmak ise bambaşka bir dertti.Geceleri, sessizlik çökünce, memleket hasreti Fanny'nin üzerine çığ gibi inerdi. Okyanus kadar büyük ve yumuşacık yatağına kıvrılır, kardeşlerinin horultusunu ve uzaktaki dalga seslerini özlerdi. Mansfield Park'taki sessizlik o kadar derindi ki, bıçakla kesilebilirdi sanki.Tam da bu yalnızlıkta boğulacağını düşünürken, Edmund ona el uzattı. Zorlandığını fark edip onu kanatları altına aldı. Sabırlı bir öğretmen gibi, tüm garip kuralları açıklıyor ve ona koca malikaneyi gezdiriyordu. Bir gün onu hüngür hüngür ağlarken yakaladı, ailesi burnunda tütüyordu. Onu azarlamak yerine, yanına oturdu, mendilini uzattı ve sadece dinledi.Edmund'un iyiliği, soğuk bir gecede sıcacık bir battaniye bulmak gibiydi. Fanny'yi sarıp sarmalıyor, ona bu garip dünyada her güne göğüs germe gücü veriyordu. Fanny'nin dert ortağı olmuştu. Zamanla Fanny, onunla sohbet etmeyi dört gözle bekler oldu.Fanny yavaş yavaş Mansfield Park'ta kendi yerini bulmaya başladı. Bir zamanlar dev, ürkütücü bir canavar gibi gelen ev artık daha tanıdık geliyordu. Kendini hiçbir zaman tam olarak evinde hissetmese de, tüm süslü kurallara alıştı.Fanny yeni hayatına alışırken, geleceğin neler getireceğini merak ediyordu. Mansfield Park, tüm gösterişi ve karmaşık kurallarıyla artık onun yuvası olmuştu. Elbette bir yanı eski basit hayatını hep özleyecekti ama önünde açılan yeni ufukları da merak etmeye başlamıştı.Ama tam da ayakları yere basmaya başlamışken, işlerin uzun süre yolunda gitmeyeceği hissine kapılıyordu. Havada bir şeyler vardı, tam olarak ne olduğunu çözemediği bir gerilim. Fırtına öncesi sessizlik gibiydi ve Fanny, köşeyi dönünce onu nasıl zorlukların beklediğini merak ediyordu.