Ansızın, gece karanlığında bir hırsız gibi ortaya çıktı. Yıkıcı bir veba, acımasız bir hızla ülkeyi kasıp kavurdu, ardında enkaz ve dehşet bıraktı. Buna Kızıl Ölüm diyorlardı ve inanın bana, daha önce hiç kimsenin görmediği bir şeydi.Belirtiler mi? Dostum, sanki bir kabustan fırlamışlardı. Her şey bu ağrıyla başlardı, ama sıradan bir ağrı değil. Sanki biri binlerce kızgın iğneyi aynı anda cildinize batırıyormuş gibi.Asıl vurucu olan neydi peki? Kanama. Vücudunuz kendini ters yüz etmeye karar vermiş gibiydi. Her gözenekten, özellikle de yüzünüzden kan sızmaya başlardı.Ya bu hastalığın hızı? Akıl almazdı. Bir an kendinizi iyi hissediyor, arkadaşlarınızla şakalaşıyordunuz. Sonra? Pat! Yerde can çekişen bir balık gibi kıvranırdınız. Ve yarım saat içinde? Perde kapanırdı.Kızıl Ölüm yayıldıkça, dünyanın en ürkütücü sihirbazlık gösterisini izler gibiydik. Cıvıl cıvıl köyler bir gecede hayalet kasabalara dönüşüyordu. Bir zamanlar hayat dolu olan, çocukların oynadığı ve insanların günlerini geçirdiği sokaklar birden ürkütücü bir sessizliğe büründü.Genellikle tarlalarında çalışan çiftçiler ve yollarda seyahat eden yolcularla dolu olan kırsal kesim bile sessizliğe gömüldü.İnsanlar bunu durdurmak için ellerinden geleni yaptılar, gerçekten de. Doktorlar gece gündüz çalışıyor, iksirler hazırlıyor ve canları pahasına yeni tedaviler deniyorlardı. Ama bu, bir tsunamiyi kumdan bir kaleyle durdurmaya çalışmak gibiydi. Hiçbir şey işe yaramıyordu. En kötüsü de neydi biliyor musunuz? Kızıl Ölüm ayrım gözetmiyordu. Zengin, fakir, genç, yaşlı - fark etmezdi.Ceset sayısı arttıkça panik başladı. Sanki herkesin müzik durmadan önce güvenli bir yer bulmak için çabaladığı devasa bir sandalye kapmaca oyunu gibiydi. İnsanlar bu görünmez katilden kaçabileceklerini umarak evlerinden firar etmeye başladılar.Tüm ülke dikiş yerlerinden sökülmeye başladı. Özenle inşa edilmiş iskambil kağıdından bir evin ağır çekimde çöküşünü izlemek gibiydi. İşlerin yolunda gitmesini sağlaması gereken devlet yetkilileri ya ölmüş ya da kuyruklarını kıstırıp kaçmışlardı.Ama biliyor musunuz? Kızıl Ölüm sadece insanları değil, umudu da öldürdü. Giderek daha fazla insan hastalığa yenik düştükçe, ağır bir umutsuzluk örtüsü ülkenin üzerine çöktü.Sonunda Kızıl Ölüm durdurulamaz bir güç olduğunu kanıtladı ve dünyayı kendi kanlı suretinde yeniden şekillendirdi. Veba geride hem fiziksel hem de duygusal olarak değişmiş bir manzara bıraktı. Hayatta kalanlar, Kızıl Ölüm'ün dehşet saltanatının anısıyla sonsuza dek lanetlenmiş, paramparça olmuş bir toplumun kırıntılarını toplamak zorunda kaldılar.Ancak tam da tüm umutlar tükenmiş gibi görünürken, Kızıl Ölüm ülkeyi neredeyse tamamen yutmuşken, ufukta bir umut ışığı belirdi. Vebayı uzak tutmanın bir yolunu bulan bir adamın, büyük bir servete ve daha da büyük bir tuhaflığa sahip bir prensin söylentileri dolaşıyordu. Adı Prospero'ydu ve Kızıl Ölüm amansız yürüyüşüne devam ederken, tüm gözler bu esrarengiz şahsa çevrildi. Diğerlerinin bilmediği neyi biliyordu?