Hint güneşinin yıprattığı narin yüzlü, uzun boylu Yüzbaşı Crewe, kalabalık sokaklarda ilerlerken kızının elini sıkıca kavradı. Sara'nın minik bacakları babasının uzun adımlarına yetişmek için çabalıyordu ama umurunda değildi.Bayan Minchin'in Genç Hanımlar için Seçkin Yatılı Okulu'na yaklaştıklarında Sara'nın içi hem heyecan hem de endişeyle doldu. Okul, tuğlaları, sarmaşıkları ve heybetli pencereleriyle koca, sert bir nine gibi karşılarında yükseliyordu.Ön kapı gıcırdayarak açıldı ve Bayan Minchin dışarı çıktı. Okul sert bir nineyse, Bayan Minchin de müdire kılığına girmiş bir şahindi sanki. Keskin hatları ve boncuk gözleriyle Sara'yı tepeden tırnağa süzdü, adeta av olup olmadığını tartıyordu. Ancak gözleri Yüzbaşı Crewe'a kayınca tavrı birden değişti.Bayan Minchin'in Sara'nın iyiliğinden çok Yüzbaşı'nın cüzdanıyla ilgilendiği besbelliydi. Yüzbaşı'nın şık kıyafetlerine ve özgüvenli duruşuna bakarken neredeyse ağzı sulanıyordu. Zavallı Yüzbaşı Crewe ise durumun farkında değilmiş gibiydi.Sara'nın kitapları su gibi içtiğini, ana dili Fransızcaymış gibi konuştuğunu ve genel olarak çoğu yetişkinden daha akıllı olduğunu anlattı.Sonra ihtiyaç listesi geldi. Sara için özel bir oda mı? Tamam. Mariette adında özel bir hizmetçi? Sorun değil. Ekstra Fransızca dersleri? Madem başladık, neden biraz havyar da koymuyoruz?Tüm bunlar olurken Sara sessizce durmuş, her şeyi içine çekiyordu. Küçük bir sünger gibiydi, yeni çevresinin her ayrıntısını emiyordu adeta.Yüzbaşı Crewe'un ayrılma vakti geldiğinde Sara dünyasının başına yıkıldığını hissetti. Babasının bacağına sarılıp onu Hindistan'a, tanıdık baharat kokularına ve güneşin sıcak kucağına geri götürmesi için yalvarmak istiyordu. Ama bunun mümkün olmadığını biliyordu. Bu yüzden dimdik durdu, çenesini kaldırdı ve babasına uslu bir kız olup çok çalışacağına söz verdi.Babası gittikten sonra Bayan Minchin Sara'yı diğer öğrencilerle tanıştırdı. Sara'ya hayvanat bahçesindeki egzotik bir hayvana bakar gibi bakan utangaç bir kız olan Ermengarde vardı. Bir de Lavinia vardı; Sara'nın güzel kıyafetlerini ve özgüvenli tavrını görünce gözleri kıskançlıkla kısılan daha büyük bir kız.Sara'nın yeni odası masallardan fırlamış gibiydi, tabii masallarda biraz sıla hasreti varsa. Oda tıka basa yeni giysiler, kitaplar ve oyuncaklarla doluydu. Hepsinin ortasında babasından kalma özel bir oyuncak bebek vardı; Sara'yı odanın içinde izliyormuş gibi görünen gözleri olan güzel bir şey.Gece çöküp okul sessizleştiğinde Sara kendini ilk kez gerçekten yalnız hissetti. Memleket hasretinin ağırlığı kurşun gibi çökmüştü üzerine, onu boğacak gibiydi. Hindistan'ın seslerini özlemişti - egzotik kuşların cıvıltısını, sokak satıcılarının uzaktan gelen bağırışlarını. Kokuları özlemişti - havada dolaşan körinin baharatlı kokusunu, akşamları yasemin kokusunu.Yanağından bir damla yaş süzüldü ama Sara onu hemen sildi. Omuzlarını dikleştirdi, kararlılık bel kemiğine çelik gibi yerleşti.Ay Londra'nın üzerinde yükselip yeni odasına uzun gölgeler düşürürken, Sara Crewe hayatının yeni bir sayfasını açıyordu. Önünde ne gibi maceralar olduğunu, kimleri dost edineceğini ya da hangi engellerle karşılaşacağını bilmiyordu.Sara, Bayan Minchin'e gelişinin tüm okulu altüst edeceğini bilmiyordu. Onda bir şeyler vardı, görmezden gelinmesi imkansız bir kıvılcım. Diğer kızlar, pervanelerin ışığa koşması gibi ona koşmaktan kendilerini alamıyorlardı. Sara o gece uykuya dalarken fısıltılar çoktan başlamıştı. Kimdi bu yeni kız?