Huckleberry Finn, başı beladan kurtulmayan bir çocuktu sanki. Yaramazlık ve macera onun kanındaydı. Missouri'deki küçük St. Petersburg kasabasında, arkadaşı Tom Sawyer ile bir altın definesi bulduklarında hayatı bambaşka bir yöne evrildi.Dul Kadın'ın evinde yaşamak, Huck için dar gelen bir elbiseyi giymeye çalışmak gibiydi. O, balık tutmayı ve doğada vakit geçirmeyi tercih ederken, ev sahibesi görgü kuralları, okuma ve dua etmekle meşguldü. Zavallı çocuk, kurallar ve kısıtlamalar denizinde boğulacak gibi hissediyordu.Ancak Huck pes edecek biri değildi. Elinden gelenin en iyisini yaptı, çünkü Tom'un son planını kaçırmak istemiyordu: bir haydut çetesi kurmak.Dul Kadın, Huck'ı terbiye etme görevinde yalnız değildi. Kız kardeşi Bayan Watson da onlarla yaşıyordu. Adeta yürüyen bir kural kitabı gibiydi, eğitim ve görgü konusunda sürekli Huck'ın tepesinde dikiliyordu.Huck tam bu düzene alışmaya başladığını düşünürken, hayatı tavadaki yağ gibi fokurdadı. Babası Pap, kara bir bulut gibi kasabaya çöktü. Pap, kuduz bir köpekten beterdi ve uzun zamandır ortalıkta yoktu.Pap, Huck'ın eğitimini ve saygınlığını o kadar kıskanıyordu ki, sanki çocuk ondan bir şey çalmış gibiydi. Yargıç Thatcher'ın koruduğu Huck'ın parasını istedi.Derken, Pap Huck'ı kaçırdı. Bu, çocuğun midesine bir yumruk gibi indi. Pap onu Mississippi Nehri'nin karşısına, gizli bir kulübeye götürdü.Kulübedeki hayat, mayın tarlasında yürümek gibiydi. Babası Huck'ı kilitliyor, onu anlamsız sarhoş saçmalıklarına maruz bırakıyordu.Huck'ın durumu göz açıp kapayıncaya kadar kötüden beter oldu. Babası günlerce kaybolup Huck'ı yalnız bırakıyor, çocuk korkudan deliye dönüyordu.Zavallı çocuk iki arada bir derede kalmıştı. Bir yanda Dul ve Bayan Watson'la medeni hayatın boğucu kuralları, diğer yanda babasıyla yaşadığı hayatın korkunç belirsizliği vardı.Her biri bir yıllık pazar ayini kadar uzun gelen günler geçtikçe, Huck'ın korkusu bahar yağmurundan sonra fışkıran otlar gibi büyüdü. Babasının bir sonraki sarhoş öfke nöbetinin son olabileceğinden endişelenmeye başladı. Bir zamanlar sadece bir hapishane olan kulübe, şimdi mezarı olabilirmiş gibi geliyordu.İçinde bulunduğu durumun ağırlığı Huck'ın üzerine yaz sıcağında bir yorgan gibi çökmüştü. Bayan Watson'ın dilbilgisi derslerinden kaçmayı dert ettiği günleri özlüyordu.Gece çöküp nehrin fısıltıları kulübenin ince duvarlarında yankılanırken Huck uykusuz yatıyor, aklı akıntıya karşı giden bir gemi gibi çalışıyordu. Bu kabusta sonsuza dek kalamazdı. Bir şeylerin değişmesi gerekiyordu ve Huck bunun kendisi olacağına kararlıydı. Bir katır kadar inatçı, bir tilki kadar kurnaz olan Huck bir plan yapmaya koyuldu.Huck'ın gözleri karanlık kulübede kaçmasına yardımcı olacak bir şeyler aradı. Bu çıkmazdan kurtulmanın tek bir yolu olduğunu anladığında kalbi küt küt atmaya başladı. Petersburg'daki herkesi şoke edecek cesur bir şey yapmalıydı.