Lemuel Gulliver, gezginliğe tutkun bir İngiliz cerrahtı.İşte oradaydı, engin denizlerde, hayat tercihlerinden memnun bir halde. Tuzlu deniz havası ciğerlerini doldururken, sonsuz ufuk önünde uzanıyordu. Her şey yolunda gidiyordu, ta ki aniden korkunç bir fırtına kopana dek.Geminin hiç şansı yoktu. Çamaşır makinesindeki oyuncak gemi gibiydi adeta. Kimse can yeleği takmaya fırsat bulamadan gemi paramparça oldu.Gulliver usta bir yüzücü sayılmazdı ama canı tehlikedeyken var gücüyle kulaç atıyordu. Dalgalar onu bir oyuncak bebek gibi savururken, uzakta bir kara parçası seçmeyi başardı. Son bir gayretle, bitkin düşmüş halde kendini sahile attı.Gulliver nihayet kendine geldiğinde, işler iyice tuhaflaştı. Doğrulmaya çalıştı ama sanki tüm bedeni yere yapışmıştı. Zihni berraklaştıkça, sadece sıkışmadığını, bağlandığını fark etti. Hem de öyle böyle değil.Ama en çılgın kısmı bu bile değildi. Gözleri parlak güneş ışığına alışınca, gemi kazasında kafasını çarptığını düşündüren bir manzarayla karşılaştı. Etrafında minicik insanlar vardı, hem de gerçekten minicik.Gulliver'in sonradan Lilliputlular olarak öğrendiği bu küçük insanlar dehşete düşmüştü. Düşünsenize, uyanıyorsunuz ve sahile vurmuş bir devle karşı karşıyasınız. O kadar korkmuşlardı ki ona minik oklar fırlatmaya başladılar.Gulliver, aklı başında bir adamdı. Çırpınıp ortalığı birbirine katmak ve muhtemelen nüfusun yarısını ezmek yerine, sakin kalmaya karar verdi. Orada bir heykel gibi kıpırdamadan yattı ve bu mini insanlara zarar vermeyeceğini göstermeye çalıştı. Yavaş yavaş Lilliputlular sakinleşmeye başladı.Etrafına daha dikkatli bakınca Gulliver, son derece düzenli küçük bir adaya düştüğünü anladı. Bu Lilliputluların, elit bir yatılı okuldan daha fazla kuralları ve gelenekleri vardı.Derken büyük an geldi - Lilliput İmparatoru dev misafiri denetlemek için ortaya çıktı. Düşünsenize: Bir fincan boyunda bir adam, sanki dünyanın hakimiymiş gibi kasıla kasıla yürüyordu. Başında minicik bir taç vardı ve sağa sola emirler yağdırıyordu.Lilliputlu yetkililer beklenmedik misafirleriyle ne yapacaklarını uzun uzun tartıştılar. Bitmek bilmeyen bir müzakereden sonra Gulliver'e biraz serbestlik tanımaya karar verdiler. Ancak bir şartları vardı - kurallarına uyacağına ve kimseyi yanlışlıkla ezmemek için çok dikkatli olacağına söz vermesi gerekiyordu.Gulliver'i eski bir tapınağa yerleştirdiler - onun sığabileceği tek binaydı. Bir fili köpek kulübesine tıkmak gibiydi ama kumsalda yatmaktan iyiydi. Günler geçtikçe, Gulliver Lilliput dilinin bazı kısımlarını öğrenmeye başladı.Zamanla Lilliputlular dev misafirlerine ısındı. Onu potansiyel bir tehditten çok, uzun boylu, biraz tuhaf bir komşu olarak görmeye başladılar. Gulliver kendini bu minyatür dünyanın günlük yaşamına kaptırmıştı.Ancak Gulliver tam da yeni, minik evine alışmaya başlamışken, ufukta bazı sorunların belirdiğini fark etti. Savaştan söz ediliyordu. Cüce uluslar arasında bir savaş mı? Gulliver, bu minik insanları birbirleriyle savaşmaya itecek kadar önemli olan şeyin ne olabileceğini merak ediyordu.