Soğuk bir Londra akşamı, şehri buz gibi kollarıyla sarmıştı. Sadakatiyle tanınan saygın avukat Bay Gabriel John Utterson, her zamanki gibi haftalık yürüyüşüne çıkmıştı.İşlek sokaklarda ilerlerken ayak sesleri kaldırımlarda yankılanıyordu. Şehir her zamanki telaşıyla canlıydı, ama o gece havada tuhaf bir şey vardı.Bir köşeyi döndüklerinde Enfield'ın yüzü aniden değişti. Gözleri bulutlandı, ifadesi ciddileşti.Enfield, tüyleri diken diken edecek bir hikaye anlatmaya koyuldu. Edward Hyde adında bir adamdan bahsediyordu. Sıradan biri değildi bu Hyde. Bambaşka bir şeydi. Enfield onu kısa boylu olarak tarif ediyordu ama onu öne çıkaran bu değildi. Etrafında bir tuhaflık havası vardı.Enfield'in anlattığı hikaye bir kabusu andırıyordu. Düşünsenize: Sekiz-on yaşlarında küçük bir kız karşıdan karşıya koşuyor. Aniden Hyde denilen adam kızın üzerine yürüyor. Çoğu insan çocuğun kalkmasına yardım ederdi, değil mi? Hyde öyle yapmadı. Buz gibi soğukkanlılıkla, kızı ezip geçti.Elbette etraftakiler gördü olanları. Kızın ailesi, görgü tanıkları, hepsi koşarak geldi. Hyde'ı parçalamaya hazır eşek arıları kadar öfkeliydiler. Ama işin garip yanı şuydu: Beklenenin aksine kaçmak yerine, Hyde olduğu yerde durdu. Dahası, pişman bile görünmüyordu. Yüzü ifadesizdi, sanki yaptığı umurunda değilmiş gibi. Tüyler ürperticiydi, gerçekten.Tam da işler daha da garipleşemez derken Hyde herkesi şaşırttı. Yaptığının bedelini ödemeyi teklif etti. Kısa bir süre yakındaki bir binada gözden kayboldu, sonra elinde bir çekle döndü. Bahsettiğimiz üç beş kuruş değil. 100 sterlinlik bir çek.İşte asıl ilginç olan buydu. Çek Hyde tarafından imzalanmamıştı. Başka birinin imzası vardı üzerinde. Öyle tanınmış ve saygın biriydi ki bu kişi, Enfield başta adını bile anmak istemedi. Ama Utterson için bu ismi duymak, midesine yumruk yemiş gibi hissettirdi. Çekteki isim?Evet, o Dr. Jekyll. Parlak bilim insanı, hayırsever, lekesiz şöhrete sahip adam. Utterson onu iyi tanırdı. Jekyll onun müvekkili ve eski dostuydu. Jekyll gibi birini Hyde gibi bir yaratıkla ilişkilendirmek. yağla suyu karıştırmaya çalışmak gibiydi.Enfield hikayesini bitirdiğinde, Utterson'ın kafasında çarkların döndüğünü görebilirdiniz adeta. Bu tuhaf bilmeceyi çözmeye çalışıyordu ve ortaya çıkan tablo hiç de hoş değildi.Utterson içindeki bu hissi bir türlü atamıyordu. Sanki bir uçurumun kenarında duruyormuş, bir adım daha atsa karanlık ve tehlikeli bir şeyin içine düşeceğini biliyormuş gibiydi. Merakı, kafesteki bir hayvan gibi çılgına dönmüştü.Yürümeye devam ettikçe etraflarındaki şehir silikleşiyordu sanki. Farklı bir dünyaya, sırlar ve gölgelerle dolu bir aleme adım atmış gibiydiler. Utterson, bu işin peşini bırakamayacağını ta iliklerine kadar hissediyordu.Her şey karmaşık bir soruşturma gibiydi.Gece çökerken Utterson kendi kendine sessizce söz verdi. Ne pahasına olursa olsun bu işin aslını öğrenecekti.Utterson'ın zihni hızla çalışıyordu. Jekyll'ı, Hyde'ı ve o çeki düşünmeden edemiyordu. Bir şeyler değişmişti, hem de büyük ölçüde.