Avis Everhard altın bir kaşıkla doğmuştu. Hayatı, çoğu kişinin ancak hayal edebileceği ayrıcalıklarla örülmüş lüks ve konfor dolu bir tablo gibiydi. Ama bilirsiniz, cehalet mutluluktur derler ya?Her şey, babasının fabrikalarından birini ziyaret etmeye karar vermesiyle başladı. Aile servetinin kaynağını hep biliyordu ama hiç adım atmamıştı içeri.O fabrikaya girmek, bambaşka bir dünyaya adım atmak gibiydi. Hava ağır ve yoğundu, toz ve ter kokusu adeta bir duvar gibi çarptı yüzüne. İşçiler mi? Bitkin görünüyorlardı.Sanki Avis'in başından aşağı buz gibi bir kova su dökülmüştü. Bu insanlar saatlerce köle gibi çalışıyordu, hem de ne için? Üç kuruş para. Çalışma koşulları bir kabustan fırlamış gibiydi - boğucu sıcak, dar alanlar ve elektrikli testerelerle dans etmek kadar tehlikeli.Sarsılan Avis, doğruca babasının karşısına dikildi, onu azarlamaya hazırdı. Ama babasının tepkisi? Sanki suratına ıslak bir havlu çarpmıştı. Avis'in endişelerini, ceketindeki toz tanesi kadar önemsemedi. "İşler böyle yürür," dedi, buz gibi bir sesle.Ama Avis? Bu işin peşini bırakmayacaktı. Hayır, kemik bulan köpek misali. Araştırmaya daldı, sosyal eşitsizlikle ilgili kitapları su gibi içti.Ve bu sadece gördükleriyle sınırlı değildi. Avis işçilerle sohbet etmeye başladı, hayatlarının en ince ayrıntılarına kadar girdi. Anlatacak ne hikayeleri vardı. İlaç ve yemek arasında seçim yapmak zorunda kalmak, bitmek bilmeyen işlerin altında ezilen hayaller, sadece başlarını sokacak bir çatı için verilen amansız mücadele.Dinledikçe ve öğrendikçe, Avis derin bir uykudan soğuk ve acımasız bir gerçekliğe uyanıyor gibiydi. Onun hayatı ile onlarınki arasındaki fark? Beş yıldızlı bir otelle köprü altındaki bir karton kutuyu kıyaslamak gibiydi. O bir sonraki davette ne giyeceğini düşünürken, bu insanlar ay sonunu nasıl getireceklerini kara kara düşünüyordu.Avis derinlere indikçe daha da heyecanlanıyordu. Bu artık sadece insanlara acımakla ilgili değildi. Hayır, büyük resmi görmeye başlamıştı ve hiç de hoş değildi. Tüm sistem hileli bir oyun gibiydi. Her zaman normal kabul ettiği kapitalist düzen mi? Şimdi daha çok bir canavara benziyordu, insanların hayatlarını yutuyor ve zenginler için servet kusuyordu. Ya ailesi, tüm çevresi?İnandığınız her şeyin kağıttan bir şato kadar dayanıksız olabileceğini fark etmek, yutması zor bir hapti. Ama Avis için artık geri dönüş yoktu. Gördüklerini görmezden gelemez, duyduklarını unutamazdı. Eskiden olduğu o umursamaz, şımarık kız mı?İşte oradaydı, Avis Everhard, bir zamanlar mutlu cehaletinin sembolü, şimdi bambaşka bir mücadeleye hazırlanıyordu. Artık kenarda oturup çay içmek ve dedikodu yapmak yoktu. Hayır, kolları sıvamış, mücadeleye hazırdı. Önündeki yol mu? Belirsiz ve muhtemelen dikenli. Ama Avis?Bu Avis'in çılgın yolculuğunun sadece başlangıcıydı. Tüm cevaplara sahip değildi, tam olarak ne yapacağını ya da nasıl yapacağını bilmiyordu. Ama bir şey kesindi - artık sessiz kalamazdı.Aklı bin bir düşünceyle dolarken Avis bir toplantıdan haberdar oldu. Ernest adında biri konuşma yapacaktı ve duyduklarına göre ortalığı karıştıracaktı. Avis hiç düşünmeden kararını verdi. O toplantıya gidecek, her kelimeyi can kulağıyla dinleyecekti.