Mary, Cranford'un ana caddesine adım attığında kendini zamanda yolculuk yapmış gibi hissetti. Bakımlı evleri ve düzenli bahçeleriyle şirin kasaba, sanki geçmişte donup kalmıştı. Ancak asıl dikkatini çeken şey, alışılmadık sosyal ortamdı.Jenkyns kardeşlerin evine doğru ilerlerken Mary'nin içi içine sığmıyordu. Görünüşe göre bu hanımlar Cranford'un en ileri gelenleriydiler ve Mary iyi bir izlenim bırakmak için can atıyordu. Nihayet oraya vardığında, sanki bir madalyonun iki yüzüyle karşılaşmıştı. Bayan Deborah öyle sert ve kuralcıydı ki, Mary'ye hayatındaki en katı öğretmeni anımsatıyordu.Evlerine girmek, dokunmaya çekindiğiniz bir müzeye adım atmak gibiydi. Her yüzey titizlikle yerleştirilmiş örtüler ve danteller ile kaplıydı. Mary neredeyse mobilyaların üzerinde "Dokunmayın" yazıları görmeyi bekliyordu. Çay için oturdukları zaman Cranford'un meşhur "zarif tutumluluğu" nun ilk tadını aldı. Sanki bir grup oyuncunun iyi prova edilmiş bir oyunu sahnelemesini izler gibiydi.Jenkyn'lerin çay daveti Mary'nin Cranford sosyetesine giriş töreniydi. Oda, her biri çiçek bahçesindeki bir papağandan daha renkli kadınlarla doluydu. Heyecanlı bir kuş sürüsü gibi çene çalıyorlardı, sohbetleri ilginç dedikodularla görgü kuralları arasında ince bir çizgide ilerliyordu.Akşam ilerledikçe Mary, Cranford'un yazılı olmayan kurallarını kavramaya başladı. Para konuşmak, kiliseye pijamalarla gitmek kadar ayıptı. Ya iskambil oyunundan daha entelektüel bir şey önermek?İki karakter, kalabalığın arasından sıyrılıyordu. İlki, Buckingham Sarayı'nı gölgede bırakacak kadar süslü bir evde yaşayan yerel soylu Bayan Jamieson'dı. Kucağında köpeğiyle odaya süzüldü, burnu o kadar havadaydı ki yağmuru kokluyor sanırdınız. Bir de Bayan Pole vardı, kasabanın dedikoducusu, herkesin işini kendilerinden iyi biliyordu sanki.Günler haftalara dönüştükçe Mary kendini Cranford yaşamının nazik akıntısına kapılmış buldu. Bu, topluluk ruhunun sıcak, biraz küf kokulu battaniyesine sarılmak gibiydi. Mary özellikle Bayan Matty'ye ısınmaya başladı; Matty, Mary'yi kaybolmuş bir civcivi kollayan bir anne tavuk gibi kanatları altına almıştı.Mary başta Cranford'un ağır temposunun onu çileden çıkaracağını düşünmüştü. Ama zaman geçtikçe bunun cazibesini görmeye başladı. Drumble'ın coşkun akıntılarına kıyasla buradaki hayat sakin bir nehir gibiydi.Mary Cranford'da ne kadar çok vakit geçirirse, kibar toplumun ve katı kuralların altında derin bir şefkat ve destek olduğunu o kadar fark etti. İçlerinden biri zor duruma düştüğünde, Cranford'lu hanımlar koruyucu bir tavuk sürüsü gibi etrafında toplanıyordu.Mary yeni hayatına alıştıkça kendini beklenmedik bir şekilde evinde hissediyordu. Kasaba, tüm tuhaflıkları ve gariplikleriyle, inatçı bir sarmaşık gibi kalbine doğru ilerlemiş̧ti. Buraya bir yabancı olarak gelmiş olabilirdi ama o gece uykuya dalarken Mary artık özel bir şeyin parçası olduğunu anladı.Ancak Mary tam da Cranford'un sakin ritmine alışmaya başlamışken, bir şeylerin değişmek üzere olduğu hissine kapıldı. Havada yaklaşan bir fırtınanın ilk belirtileri gibi fısıltılar dolaşıyordu. Hanımlar her zamankinden daha telaşlı görünüyor, dedikoduları acil bir hal alıyordu. Sakin küçük dünyalarını sarsacak ne olabilirdi?