Ay ışığı, London'yı uhrevi bir parıltıyla yıkıyordu. Uzun gölgeler arnavut kaldırımlı sokaklarda uzanıyor, büyüleyici bir ışık ve karanlık oyunu yaratıyordu. Bu etkileyici manzaranın ortasında, genç çizer Walter Hartright, annesinin evine doğru tek başına yürüyordu.Yürürken aklı Cumberland'deki yeni işine kaydı. Bilinmezliğin eşiğinde durmak gibiydi; hem heyecan verici hem de ürkütücü. Sakin akşam, yeni deneyimler ve maceralarla doldurulmayı bekleyen boş bir tuval misali önünde uzanıyordu.Tam hayallere dalmışken, hayatının akışını kökünden değiştirecek bir olay yaşandı. Ansızın, sanki havadan inmiş bir hayalet gibi, gölgelerin arasından bir siluet belirdi. Baştan aşağı beyazlar içinde bir kadındı bu; solgun giysileri ay ışığında adeta parlıyordu.Kadının dokunuşu tüy kadar hafifti ama Walter'ın omurgasında elektrik çarpmış gibi bir ürperti yarattı. Kadının gözleri korkudan fal taşı gibi açılmıştı, sanki her an bir tehlike belirecekmiş gibi etrafına bakınıyordu. Titrek bir sesle London'ya nasıl gideceğini sordu. Walter bu tuhaf karşılaşmayı anlamlandırmaya çalışıyordu.Kadının hikayesi, eksik parçaları olan bir yapbozu tamamlamaya çalışmak gibiydi. Bir yerden kaçtığını söyledi ama nereden olduğunu açıklamadı. Sanki her an biri gelip onu susturacakmış gibi telaşla konuşuyordu. Walter her geçen saniye artan bir merakla kendini onun hikayesine kaptırdı.Bir beyefendi olan Walter, bu çaresiz kadını kendi haline bırakamazdı. Ona bir araba çağırma konusunda yardım etmeyi teklif etti, aklı sormaya cesaret edemediği sorularla doluydu. Birlikte yürürlerken kadının beyaz elbisesi ay ışığında parıldıyor, ona neredeyse ilahi bir görünüm kazandırıyordu.Walter tam gizemli kadın için bir araba çağırmayı başarmıştı ki, tüylerini diken diken eden bir şey gördü. Yüzleri gölgelerle gizlenmiş iki adam, Walter'ı ürküten bir dikkatle etrafı tarıyordu. Av peşindeki yırtıcılar gibi davranıyorlardı ve Walter, beyazlar içindeki kadının onların hedefi olduğu hissine kapıldı.Kadın arabaya binmeye hazırlanırken Walter'a döndü. Yüzünde minnet ve korku karışımı bir ifade vardı, köşeye sıkışmış bir hayvanın geçici rahatlamasını andırıyordu. Walter'a telaşla teşekkür etti."Sir Percival Glyde'dan sakının," dedi, sesi at nallarının kaldırım taşlarında çıkardığı sesten güçlükle duyuluyordu.Walter uzun süre olduğu yerde kalakaldı. Bu karşılaşma, uyanınca bile zihninden silinmeyen canlı bir rüya kadar gerçek dışı geliyordu. Kadının uyarısı kafasında yankılanıyor, hayatında hiçbir yere oturmayan bir yapboz parçası gibiydi. Sir Percival Glyde de kimdi? Ve Walter neden ondan çekinmeliydi?Nihayet eve dönmek üzere yola koyulduğunda, Walter hayatının bir şekilde yön değiştirdiği hissine kapıldı. Huzurlu London gecesi artık gölgeler ve sırlarla doluydu ve Walter her seste irkiliyordu.Ertesi sabah Walter Cumberland'e gitmek üzere hazırlanırken, önceki gece yaşadıkları hala zihnini kurcalıyordu. Eşyalarını toplayıp ailesiyle vedalaşırken bir yandan da beyazlı kadını ve gizemli uyarısını düşünüyordu.Tren istasyondan ayrılmış, Walter'ı Cumberland'deki yeni hayatına doğru götürüyordu. Ancak London ufukta kaybolurken bile, beyazlar içindeki kadının hayali zihninde canlılığını koruyordu. Sanki cebinde delik açan bir sır taşıyor gibiydi.Tren hızla ilerlerken Walter'ın aklı beklenti ve belirsizlikle doluydu. Limmeridge Malikanesi'nde onu neler bekliyordu? Beyazlı kadının gizemine cevap bulabilecek miydi? Yoksa hayal edebileceğinden çok daha tehlikeli bir durumun içine mi düşecekti? Pencereden kırlar akıp gidiyordu ama Walter olacakları düşünmekten bunun farkında bile değildi.