Baskerville Malikanesi'ndeki o uğursuz gecede, sis kalın ve ağır bir örtü gibi çökmüştü. Öyle bir geceydi ki, tüm ışığı ve umudu yutuyor, ardında yalnızca ürkütücü bir sessizlik bırakıyordu. Hava, tüm arazinin üzerine serilmiş ıslak bir yorgan gibi ağırdı.Malikanenin sahibi Sir Charles Baskervillele her zamanki akşam yürüyüşüne çıkmıştı. Hava durumu ne olursa olsun, bu onun değişmez adetiydi. Uzun bir günün ardından zihnini dinlendirmenin bir yoluydu bu. Fakat bu gece bir tuhaflık vardı. Hava, fırtına öncesi sessizlik misali gergindi. Saatler geçiyor, Sir Charles bir türlü dönmüyordu.Ailenin kahyası Bay Barrymore, içine bir kurt düşmüştü. Yıllardır Baskerville'lere hizmet ediyordu ve Sir Charles'ın alışkanlıklarını avucunun içi gibi biliyordu. Bu hiç de onun tarzı değildi.Barrymore eline bir fener alıp sisin içine daldı. Fenerin ışığı yoğun sisi güçlükle delip geçerek etrafında ürkütücü bir hale oluşturdu. Sir Charles'a seslenirken nefesi buhar bulutları halinde çıkıyordu, sesi boğucu sessizlikte kayboluyordu.Barrymore malikanenin kapısına yaklaştığında, sis sanki bir perde aralanır gibi hafifçe dağıldı. Ve orada, kolları iki yana açılmış, yüzükoyun yerde yatan Sir Charles Baskervillele'i gördü. Barrymore'un kanı dondu. Daha önce ölüm görmüştü ama bu.Resmi rapor daha sonra kalp krizi olduğunu söyleyecekti. Basit, temiz, sorunsuz. Ancak bu, Sir Charles'ın yüzünde donup kalmış o korkunç ifadeyi açıklamıyordu. Bu, uçuruma bakmış ve uçurumun da ona baktığını görmüş birinin yüzünde göreceğiniz türden bir ifadeydi.Asıl şok, Dr. James Mortimer olay yerine geldiğinde yaşandı. Mortimer sadece Sir Charles'ın doktoru değil, aynı zamanda yakın dostuydu. Cesedi incelerken tüylerini diken diken eden bir şey fark etti. Cesedin yanında ayak izleri vardı ama bunlar insan ayak izi değildi.Bu keşif, barut fıçısına düşen bir kıvılcım etkisi yarattı. Baskerville ailesi hakkında eski bir efsane vardı - nesiller boyu onları lanetleyen şeytani bir tazı hikayesi. Her şey, kuduz bir köpek kadar tehlikeli olan Hugo Baskervillele ile başlamıştı.Sir Charles'ın ölüm haberi köye yayıldığında, havadaki korkuyu neredeyse elle tutabilirdiniz. O gece çöken sis kadar yoğundu. İnsanlar fısıldaşmaya, arkalarına bakmaya, en ufak seste irkilmeye başladılar.Bir zamanlar gücün ve zenginliğin simgesi olan Baskerville Malikanesi şimdi korku filmlerinden fırlamış gibiydi. Her köşesinden dehşet ve batıl inanç sızıyordu sanki.Baskerville'lere her zaman saygı ve çekinceyle yaklaşan köylüler, şimdi yanı başlarında bir saatli bomba olup olmadığını düşünmekten kendilerini alamıyorlardı. Lanet başka bir kurban daha alacak mıydı? Kimse güvende miydi?Sis Baskerville Malikanesi'nin etrafında dolanmaya devam ederken, geçmişin sırlarını ve geleceğe dair uyarıları fısıldıyor gibiydi.Sahne, soğuk mantık ile zihnimizin en karanlık köşelerinde yaşayan ilkel korku arasında bir hesaplaşma için hazırdı.Dr. James Mortimer, üzerine yapışan huzursuzluk hissinden bir türlü kurtulamıyordu. Baskerville Malikanesi'nin heybetli siluetine bakarken zihninde bir karar şekillendi. Baskerville varisinin korunması gerekiyordu ve bu gizemi çözebilecek tek bir kişi vardı. Ağır bir yürek ve kafasında binbir soruyla Mortimer, bir sonraki durağının Londra olması gerektiğini biliyordu.