Aytaşı sıradan bir mücevher değildi. Parlak tonu kadar renkli bir geçmişe sahip kutsal bir sarı elmasdı. Hindistan'daki yerliler ona tanrıların dokunduğuna inanırlardı. Hindu mitolojisinin önemli tanrısı Vişnu'nun gözünün bu taşta olduğunu düşünürlerdi.Albay Herncastle, mantıktan çok hırsına yenik düşen bir İngiliz subayıydı. Bu ışıltılı güzelliği görünce gözleri parladı. Kutsal olması umurunda değildi; o sadece servet görüyordu. Ne mi yaptı?Birinin onu durduracağını sanırsınız, değil mi? Üç Brahman rahibi her şeye tanık oldu. Bunlar sıradan din adamları değil, elması korumaya ant içmiş muhafızlardı. Ve öfkeden kudurmuşlardı.Rahipler hiç vakit kaybetmedi. O anda, her aksiyon filmi kahramanını kıskandıracak bir yemin ettiler. Ne kadar zaman alırsa alsın, nereye gitmek zorunda kalırlarsa kalsınlar, elması geri alacaklardı.Evet, yanlış duymadınız. Bu elmasın kendi adalet sistemi vardı. Onu çalmaya cüret eden herkesin başına bela açılacaktı.Herncastle bundan tamamen habersiz değildi. Aytaşı'nın bir şöhreti olduğunu biliyordu ama yine de onu aldı. Büyük hata. Çok büyük hata. İngiltere'ye döndüğünde işler çığırından çıkmaya başladı.Gururlu bir askerden paranoyak bir dağınıklığa dönüştü. Kır evinde bir münzevi gibi yaşıyor, kimseyle görüşmüyordu. Geceleri, Stephen King'i bile kıskandıracak kabuslardan çığlık atarak uyanırdı. Gündüzleri mi?Ailesi çileden çıkmaya başladı. Aytaşı'nın namını duymuşlardı - nasıl da uğursuzluk getirdiğini. Herncastle'ı ikna etmeye, o şeyden kurtulması için yalvarmaya başladılar. Ama duvara konuşur gibiydiler. Elmas onu pençesine almıştı.Zaman geçtikçe durum kötüleşti. Herncastle'ın zihni, sıcak bir günde eriyen dondurma gibi akıp gidiyordu. Tam bir münzevi oldu, odasından neredeyse hiç çıkmıyordu. Tüm hayatı o lanetli elmasın etrafında dönüyordu. Ondan çok korkuyordu ama bakmaktan da kendini alamıyordu.Aytaşı, Herncastle'ın hayatını altüst etmişti. Bir fetih sırasındaki anlık açgözlülük, ömür boyu sürecek bir korku ve takıntıya dönüşmüştü. Bir zamanların gururlu askeri şimdi kendi yarattığı bir hapishanede tutsak, eski halinin gölgesiydi.Herncastle'ın hikayesi, açgözlülüğün tehlikeleri ve inancın gücü hakkında bir ibret vesikasıydı. Parlak yüzeyi ve karanlık geçmişiyle Aytaşı bir kurban daha almıştı.Ve şimdi, sanki hikaye daha da çılgınlaşamazmış gibi, elmas el değiştirmek üzereydi. Rachel'ın kuzeni Franklin Blake, kendini zor bir durumda buldu. Vasiyeti yerine getiren kişi olarak, bu lanetli taşı Rachel'a teslim etmek zorundaydı. Bu, saatli bomba teslim etmek gibiydi. Aytaşı'nın şöhreti tüyleri diken diken etmeye yetiyordu ve Rachel'ın hayatına ne tür bir kaos getireceği belirsizdi. Franklin devir teslime hazırlanırken, kontrolü dışında bir şeyi serbest bırakacağı hissinden kurtulamıyordu.