Anna Arkadyevna Karenina Moskova'ya giden bir trendeydi. Petersburg'un zarif ve çekici kadınlarından biri olan Anna, ailevi bir sorunu çözmek üzere başkente doğru yol alıyordu. Trenin ritmik sesi, Anna'nın zihnindeki düşünce fırtınasına eşlik ediyordu.Stepan genellikle her ortamın neşe kaynağıydı, her daim bir espri ya da gülümseme ile hazırdı. Ancak güzel kadınlara karşı zaafı vardı ve bu sefer resmen suçüstü yakalanmıştı. Çocuklarının mürebbiyesiyle bir ilişkisi ortaya çıkmıştı.Karısı Darya Aleksandrovna - yakınlarının deyişiyle Dolly - beklendiği üzere perişan haldeydi. Çocukları alıp evi terk etmekle tehdit ediyordu. Sanki bir pembe diziden fırlamış gibiydi ama ortada gerçek insanlar ve gerçek sonuçlar vardı. İşte Anna tam da bu noktada devreye girdi.Anna Moskova'ya varır varmaz Dolly'nin yanına koştu. Ev adeta savaş alanına dönmüştü, gerginlik o kadar yoğundu ki bıçakla kesilebilirdi. Dolly'yi odasında buldu, gözleri şiş ve kızarıktı, sanki bir boksörle on raunt dövüşmüş gibiydi. Anna hemen akıl vermeye ya da yargılamaya kalkmadı.Anna kendi deneyimlerinden bahsetti, vaaz vermeden, sadece anlatarak. Dolly'nin sert tutumu yavaş yavaş yumuşarken, sanki bahar güneşinde buzların erimesini izler gibiydi. Anna'nın sözleri, ateşli bir alna konulan serin bir kompres etkisi yaratıyordu. Stepan'ı savunmadı ama Dolly'nin olayı bütünüyle görmesine yardımcı oldu. Çocuklar, birlikte kurdukları hayat, güzel anılar.Anna sihirli dokunuşunu tamamladığında, Dolly en azından affetmeyi düşünür hale gelmişti. Kuşların cıvıldadığı, gökkuşaklarının süslediği bir masal sonu değildi belki ama bir başlangıçtı.Anna, Moskova'daki günlerinden birinde kendini bir akşam yemeği davetinde buldu. Herkesin zekice espriler ve ilginç dedikodularla birbirini alt etmeye çalıştığı o şatafatlı davetlerden biriydi. Tüm bu şamata arasında Konstantin Dmitrievich Levin ile tanıştı. Levin bu sosyete ortamında adeta ördek çıkışı yapmış gibiydi. Bu gösterişli çevrelerden ziyade, kırsaldaki çiftliğinde daha rahat edecek bir tipti.Levin, gergin enerjisi ve derin düşünceleriyle dikkat çekiyordu. Züccaciye dükkanında dolaşan bir fil gibi, sosyal inceliklerin hassas dansında tökezliyordu.Anna tam da yolculuğunun daha fazla olay barındıramayacağını düşünürken, kader ona yeni bir sürpriz hazırladı. Tren istasyonunda, muhtemelen son dakika alışverişi yaparken, Kont Alexei Kirillovich Vronsky ile karşılaştı. Vronsky, Levin'in sahip olmadığı her şeye sahipti - kendinden emin, gösterişli, taş heykeli bile etkileyebilecek türden bir adam.Aralarındaki etkileşim kısa sürdü, sadece birkaç kelime konuştular, ama kuru otların arasına düşen bir kıvılcım gibiydi bu. Vronsky, Anna'nın güzelliği ve çekiciliği karşısında büyülenmişti. Sanki ömrü boyunca uyurgezer gibi yaşamış da birden uyanmış gibiydi. Ya Anna?Petersburg'a dönmeye hazırlanırken, içinde bir memnuniyet duygusu vardı. Gelmiş, görmüş, fethetmişti - ya da en azından elinden geldiğince sorunları çözmüştü. Everest Dağı gibi görünen aile dramı artık aşılabilir bir tepeye dönüşmüştü.Ancak iyi yapılmış bir işin verdiği hazzın tadını çıkarırken bile içini kemiren bir his vardı. Vronsky'yle tesadüfi karşılaşması, uzun zaman önce unutulmuş bir melodinin aniden hatırlanması gibi içinde bir şeyleri harekete geçirmişti.Tren istasyondan ayrılıp Anna'yı Petersburg'daki hayatına geri götürürken, hızla akıp giden manzara içindeki duygu karmaşasını yansıtıyordu. Moskova'ya bir sorunu çözmek için gelmişti ama kim bilir hangi yeni karmaşıklıkları tetiklemişti?Uzun dönüş yolculuğu için koltuğuna yerleştiğinde, Moskova'nın onunla henüz işinin bitmediğini bilmiyordu. Şehir büyük bir olaya hazırlanıyordu, onu ışıltılı ve tehlikeli kucağına geri çekecek bir şeye. Ufukta görkemli bir balo beliriyordu ve her şeyi değiştirecek bir gece vaat ediyordu.