Sussex'teki Norland Malikanesi el değiştirmek üzereydi. Malikanenin sahibi Bay Henry Dashwood beklenmedik bir şekilde vefat etmiş ve geride altüst olmuş bir aile bırakmıştı. Sanki hayatlarında bir deprem olmuş ve bildikleri her şeyi temelinden sarsmıştı.Ancak karşı karşıya kaldıkları sadece duygusal bir darbe değildi. Mali durumları bir gecede rahatlıktan sefalete dönüşmüştü. Miras, Bay Dashwood'un ilk evliliğinden olan oğlu John Dashwood'a kalmıştı.Bay Dashwood son nefesinde John'a üvey annesine ve üvey kız kardeşlerine bakacağına dair söz verdirmişti. Sesi cılız çıksa da sözlerinin ağırlığı dağlar kadardı. John, babasının son dileğinin etkisiyle, başlangıçta onlar için elinden geleni yapacağını düşündü. Onlara tam 3.000 sterlin vermeye hazırdı.Derken John'un karısı Fanny sahneye çıktı. Eğer bir odaya girip havayı dondurabilen biri varsa, o da Fanny'ydi. John'un kulağına fısıldayarak onu etkilemeye başladı - tıpkı inatçı bir buz kütlesini yontan bir heykeltıraş gibi John'un kararlılığını aşındırıyordu. "Küçük Harry'mizi düşün," diyordu, sesi bal gibi tatlı ama altında bir zehir gizliydi.Sanki yavaş çekimde bir sihirbazlık numarası izler gibiydiler. O 3.000 sterlin mi? Hop! 1.000 sterlin oldu. Sonra 500 sterlin. Ve nihayet, bir duman bulutu gibi, tamamen yok oldu.Bu arada Bayan Dashwood ve kızları, karanlık bir gelecekle yüzleşmek zorunda kaldılar. Şimdiye kadar bildikleri tek yuva olan Norland Park'tan ayrılma düşüncesi, tepelerinde asılı duran kara bir bulut gibiydi.Büyük kız kardeşler Elinor ve Marianne duygusal bir fırtınanın ortasındaydı. Bir yandan babalarının yasını tutarken bir yandan da yeni gerçeklikleriyle yüzleşmeye çalışıyorlardı.Gururu kırılan Bayan Dashwood, yaşayacak yeni bir yer aramaya koyuldu.Günler geçtikçe Norland'daki hava daha da ağırlaştı. Sanki nefes almak bile zorlaşıyordu.Sessiz anlarda, her şeyin ağırlığı omuzlarına çöktüğünde, Dashwood kadınları birbirlerinde teselli buldular. Bazen bir el sıkışması, bazen anlayışlı bir bakış.Sonbahar gelip çattığında, Bayan Dashwood'un ev arayışı daha da hızlandı. Havadaki soğukluk, John ve Fanny'den gördükleri soğuk tavırla yarışır gibiydi. Tam her şey en umutsuz göründüğü anda, bir umut ışığı belirdi. Devonshire kıyısında küçük bir kulübeden haber geldi.Böylece Dashwood kadınları buruk ama dimdik bir şekilde eşyalarını toplamaya başladılar. Paketledikleri her eşya bir anı, her kutu eski hayatlarının özenle saklanan bir parçasıydı. Norland'ın kapısında son kez dururken, geride bir evden daha fazlasını bıraktıklarını biliyorlardı.Araba dışarıda onları yeni hayatlarına götürmek için bekliyordu. Arabaya binerken Bayan Dashwood Norland'a son kez baktı. Bilinmeze adım atmak üzere olan biri gibi derin bir nefes aldı ve arkasını döndü.Ama arabadan inerken Bayan Dashwood'un gözlerinde bir ışıltı belirdi. Küçük ama güçlü bir ateş yanmaya başladı. Bu durumun onu alt etmesine izin vermeyecekti. Hayır, asla. Onlara yeni bir yuva, hayatlarını yeniden kurabilecekleri bir yer bulacaktı.