Agnes Grey, İngiltere'nin kuzeyinde mütevazı bir hayat süren rahip Richard Grey'in en küçük kızıydı. Sevgi dolu ama sürekli maddi sıkıntılarla boğuşan bir ailede büyümüştü. Babası Richard, hayalperest bir adamdı ve gerçekleşmesi pek mümkün olmayan büyük fikirlerin peşinden koşardı. Agnes'in annesi Alice ile evlendiğinde, parayı değil aşkı seçmişti - adeta bir sera gülü yerine kır papatyasını tercih etmişti.Agnes ergenliğin son demlerindeyken, ailenin durumu iyice kötüleşmişti. Her zamanki iyimserliğiyle babası, deniz ticaretine yatırım yapmıştı. Sanki at yarışında tüm varlığını ortaya koymuş ve atı son sırada gelmişti. Şimdi borç batağına saplanmışlardı ve Agnes, anne babasının yüzündeki endişe çizgilerinin gün geçtikçe derinleştiğini görebiliyordu.Ablası Mary, aileyi ayakta tutmak için canla başla çalışıyordu. Adeta bir ip cambazı gibi, tüm ev masraflarını dengede tutmaya çabalıyordu. Ancak tüm çabalarına rağmen daha fazla desteğe ihtiyaçları olduğu aşikardı.İşte o zaman Agnes'in aklına çılgınca bir fikir geldi. En azından ailesi için çılgınca sayılabilecek bir fikir: Mürebbiye olmaya karar verdi. Bu, daha yüzmeyi yeni öğrenmiş birinin okyanusu aşmaya kalkışması gibiydi. Annesi Alice, Agnes bunu önerdiğinde neredeyse küçük dilini yutacaktı. Agnes'in mürebbiyeliğe, bir kedi yavrusunun çoban köpekliğine hazır olduğu kadar hazır olduğunu düşünüyordu.Ama Agnes inatçıydı. Tıpkı kemik peşindeki bir köpek gibi, bu fikirden vazgeçmeyi reddediyordu. Ailesine bu işi başarabilecek kadar akıllı, olgun ve kararlı olduğunu tekrar tekrar söylüyordu. Sanki küçük Davut'un dev Golyat'la dövüşmek için ailesini ikna etmeye çalışması gibiydi.Neyse ki ablası Mary onun yanındaydı. Mary, Agnes'in gözlerindeki ateşi görebiliyor ve küçük kardeşinin bu işin üstesinden gelebilecek cesarete sahip olduğunu biliyordu. Mary'nin desteğiyle Agnes sonunda ailesinin direncini kırmayı başardı. Sanki bir kayayı yontup durmuş ve sonunda kaya çatlamıştı.Böylece Agnes mürebbiye olarak iş aramaya koyuldu. Aklına gelen herkese mektuplar yazdı ve define arar gibi gazeteleri didik didik etti. Ama bu hiç de kolay olmadı. Muhtemel işverenler onun yaşını ve tecrübesizliğini görünce yüz çeviriyorlardı. Sanki çöle kum satmaya çalışıyordu.Agnes pes etmeye niyetli değildi. Her reddediliş onu daha da azimli kılıyordu. Kitaplara her zamankinden daha sıkı sarılıyor, parmakları ağrıyana dek piyano çalışıyor ve elleri tutulana kadar resim yapıyordu. Hayatının maçına hazırlanan bir boksör gibi, her gün kendini sınırlarına kadar zorluyordu.Günler haftalara, haftalar aylara dönüşürken Agnes çalışmaya devam etti. Ailesine yardım etme arzusunun ötesinde bir şey vardı içinde - kendine ve herkese yetenekli olduğunu, bir değeri olduğunu kanıtlamak istiyordu. Sanki ona sadece bir kıvılcım olduğunu söyleyen bir dünyada yangın çıkarmaya çalışıyordu.Önündeki yol belirsizdi, muhtemel tuzaklar ve engellerle doluydu. Ama Agnes bunlarla yüzleşmeye hazırdı. Genç ve tecrübesiz olabilirdi ama azmi tamdı. Araştırmasını sürdürürken, bir şeylerin değişmek üzere olduğunu hissediyordu. Bunun iyi mi kötü mü olacağını zaman gösterecekti.Tam da tüm umutlar tükenmiş gibi görünürken, bir mektup geldi. Mektubu açarken Agnes'in elleri titriyor, yüreği küt küt atıyordu. Beklediği fırsat bu muydu acaba? Gözleri satırları tararken, heyecan ve korku içini sardı. Wellwood Malikanesi'nde bir iş teklif edilmişti. İşte buydu - kendini kanıtlama, ailesine yardım etme ve yeni hayatına başlama şansı. Ama önündeki gerçekler zihninde canlandıkça, Agnes düşünmeden edemedi: Buna gerçekten hazır mıydı? Wellwood Malikanesi'nin heybetli kapıları, onu bekleyen bilinmezliklerin simgesi olarak gözünde canlandı. Agnes derin bir nefes alarak kararını verdi.